سلامی به گرمی یخ وبه ضخامت نخ

سفر به ماه بزرگ ترین دروغ دنیا

بزرگترين دروغ قرن بيستم: سفر به ماه
"در دروغ بزرگ هميشه قدرت معيني از قابلیت باور کردن وجود دارد. چرا که افراد زيادي از يک ملت هميشه تحت تأثير عواطف به راحتي گول مي خورند حالا يا عمدي يا سهوي. و به خاطر سادگي و بي آلايشی و صداقت باور آنها، راحت تر قرباني يک دروغ بزرگ مي شوند تا يک دروغ کوچک. چرا که آنها خودشان در موارد کوچک، دروغ هاي کوچک مي گويند و از گفتن دروغ هاي بزرگ شرم دارند (و دولت مردان در اين مورد شرمي هم ندارند). هرگز به ذهن اين مردم خطور نمي کند که دروغ هاي خيلي بزرگ بسازند و هرگز هم باور ندارند که ديگران چنان گستاخ باشند که اين چنين صداقت را بدنام کنند ولو اين که مدارک اين چنين دروغي را براي ذهن آنها ثابت کنند آن هم به طور آشکار، باز هم به دروغ بودن آن دروغ بزرگ شک دارند و همچنان فکر مي کنند که حتماً توضيحي وجود دارد. چنين دروغ بزرگ گستاخانه اي هميشه رد پاهایي پشت سر خود به جاي مي گذارد. حتي بعد از اين که سرهم بندی شد و توسط متخصص هاي جهاني دروغ گويي وتمام کساني که براي دروغ گفتن در هر دروغ گويي با هم همکاري مي کنند، به عنوان يک حقيقت شناخته شد. اين افراد در حال حاضر به خوبي مي دانند که چگونه از اين دروغ ها براي اهداف توسعه طلبانه خود استفاده کنند"
آدولف هيتلر (1925)
حتي يک تفاله اي از کيسه ي زباله ي زمين مانند آدولف هيتلر هم مي دانست که چگونه توده هاي مردم را با مهارت اداره کند و گول بزند پس شما به واقع فکر مي کنيد که آمريکا انسان را بر روي ماه فرود آورده است؟ خوب، دوباره فکر کنيد. ما مدارکي داريم که فرود انسان بر روي ماه در اواخر دهه ي 60 و اوايل دهه ي 70 دروغي بزرگ بوده است.
براي شروع بهتر است بدانيد که تنها 100 نفر در پروژه فرود بر روي کره ي ماه درگير بوده اند. مرکز کنترل در هوستون (Houston) به علاوه بيشتر زنان و مرداني که بر روي اين پروژه کار کرده اند، شکي باقي نمي گذارند که اين کار يک دروغ بوده است. اما چگونه ممکن است؟ خيلي ساده. قدرت کسي که چنين افتضاحي را به بار آورده هرگز اجازه نمي دهد که کسي اين تصور را داشته باشد. هزاران نفري که درگير اين ماجرا شده اند، تنها نگران قسمت کوچکي بودند که مربوط به آنها بود. مهندسان، مکانيک ها، برنامه نويسان کامپيوتري و... کاري نداشتند که با هم مشترک باشد. بنابراين بيشتر افراد از چيزي از يک پروژه ي هاليوود سر بيرون مي آورد، چيزي نمي فهمند.
در سال 1962، رئيس جمهور آمريکا، جان اف کندي گفت که يک تصوري از آمريکا دارد که تا قبل از پايان اين دهه مي تواند انسان را بر روي ماه فرود آورد و دوباره وي را به زمين بازگرداند. امروز، ما نمي دانيم که کندی آن روز مي دانست که اين کار واقعاً ممکن است يا نه اما مدت کوتاهي پس از ترور او، بهترين دانشمند جهان در زمينه ي موشک که در اين پروژه کار مي کرد به ليندون جانسون اطلاع داد که علم حداقل تا 30 سال آينده از انجام چنين پروژه اي ناتوان است. حقيقت اين است... در واقع آنها کمي خوش بين بودند. الآن و اينجا ما 40سال از آن تاريخ را گذرانده ايم و هنوز هم تکنولوژي قادر به فرستادن يک انسان به ماه و باز گرداندن سالم وي به زمين نيست. قدرت هايي که در مورد اين کلاهبرداري تصميم گرفتند به اين نتيجه رسيدند که اگر آنها نتوانستند انساني را به ماه بفرستند وبه سلامت به زمين بازگردانند، کاري که آنها بايد بکنند اين است که از ناسا بخواهند اين چنين پروژه اي را جعل کند و پس از آن ميلياردها دلار از پول ماليات دهندگان که براي سرمايه گذاري در اين پروژه در نظر گرفته شده بود را براي خود بردارند. پس از آن، آنها تصميم گرفتند که واقعاً مي توانند کل اين ماجرا را جعل کنند آنهم فقط با قسمتي از پولي که براي اين کار آماده شده بود. اين جا در عکس زير مکاني در ايسلند است که ما فهمديم که بسياري از کلک ها و دروغ هاي ناسا در آن ساخته شده است.
در اين جا چند حقيقت وجود دارد که بايد به ذهن بسپاريد که نمي شود واقعاً انساني را به ماه فرستاد و غير ممکن است:
ماه به طور دائم توسط شهاب سنگ هاي خيلي ريز که با سرعت بيست هزار مايل در ساعت حرکت مي کنند، در حال بمباران شدن است. براي اين که تصور درستي داشته باشيد گلوله يک تفنگ با سرعت 800 مايل بر ساعت حرکت مي کند. ماه هم هيچ اتمسفري ندارد که سرعت اين شهاب سنگ ها را کم کند. اگر يکي از فضانوردان يا يکي از واحدهاي ماه نشين توسط يکی از اين شهاب سنگ ها ضربه اي ببيند حتي اگر اين شهاب سنگ به اندازه ي يک دانه برنج باشد، آن وقت کار تمام است. عجيب اين که ناسا در آن زمان اصلاً نگران چنين موضوعي نبود.
اين يک مورد واقعاً ديگر خيلي خنده دار است. به پوتين هاي نيل آرمسترانگ (اولين انساني که آمريکايي ها مدعي اند بر روي ماه پاگذاشت) نگاه کنيد. به کف پوتين نگاه کنيد و به عکس که ناسا ادعا مي کند اولين نقش پوتين بر روي ماه بود.
اين دونقش هيچ شباهتي به هم ندارند. ناسا سرانجام به خاطر اشتباهش طفره رفت و حالا ادعا مي کند که پوتين هايي که آرمسترانگ روي ماه پوشيده بود قبل از اين که ماه نشين اورا سوار کند روي سطح ماه رها شد و به زمين بازگردانده نشد، مطمئناً همين که ناسا گفته، درست است...
يک مشکل ديگر، يک سري امواج کشنده در فضا وجود دارد نه تنها براي فضانوردان بلکه براي عکس هايي که ممکن است بخواهد گرفته شود هم کشنده است و آنها را از بين مي برد. خيلي خنده دادر است که ناسا سعي کرده که با حيله اين رسوايي ديگر را هم از سر بگذراند. در يک دقيقه به شما نشان مي دهيم که چنين عکس هايي که ناسا ادعا مي کند روي ماه گرفته شده است جعلي است.
ماه بر روي زمين که 250 هزار مايل با آن فاصله دارد نور مي اندازد، براي اين که چنين سطحي به اين روشنايي بخواهد وجود داشته باشد، حتما، براي هر کس کور کننده خواهد بود. بنابراين اصلاً فکرش را هم نکنيد که با تکنولوژي آن روز (حتي امروز) بتوان عکس گرفت که ظاهر هم بشود. اما هيچ کدام از چنين عکس هايي که فضانوردان گرفتند، کوچکترين مشکلي نداشت.
نيل آرامسترانگ کسي که ناسا مدعي است اولين انساني است که پا بر روي ماه گذاشت هم اکنون (اين مقاله قبل از مرگ وي تأليف شده بود) دچار بيماري روح شده است چرا که تمام عمرش مجبور بوده با اين دروغ زندگي کند. عجيب اين که ما هيچ گاه نديديم که فضانورداني که بر روي ماه راه رفته اند در يک جمع مردمي از جزئيات اين سفر حرف بزنند. چرا اين کار را نکردند؟ ناسا به آنها اجازه نداد.
در عکس زير که از ماه نورد گرفته شده ومدعي شده اند که بر روي ماه حرکت کرده است هيچ رد لاستیکي در عقب يا جلوي آن ديده نمي شود.
به عکس زير نگاه کنيد علامت آمريکا بر روي سفينه ي ماه نشين با نوار چسب اسکاچ چسبانده شده اين نوارچسب حتماً بايد تحمل دماي 400درجه را داشته باشد آيا مي توانسته است؟ من که مطمئنم نمي توانسته شما چطور؟
به اين عکس نگاه کيند عکسي است از پيت کانراد از آپولو 12 اگر به قسمت بالايي کلاهش نگاه کنيد، در قسمت بالا سمت راست انعکاس پروژکتور نورپردازي استوديويي را مي توانيد ببينيد.
حالا يک چيز جالب ديگر، اولين سيگنال هاي ارسالي از ماه ابتدا به استراليا رسيده است، استراليايي هاي مي گويند که در اولين تصوير مخابره شده ديده اند که يک نفر يک قوطي کوکاکولا را که در تصوير بوده از تصوير بيرون پرت کرده است.
يا مثلاً به اين عکس توجه کنيد که در آن پرچم آمريکا به آرامي توسط باد در حال تکان خوردن است. جالب اين که در ماه هيچ گونه جريان بادي وجود ندارد. چون ماه اتمسفر ندارد.
براي آنکه سفر به فضا امکان پذير شود، ناسا تأسيس شد. برنامه ي فضايي آپولو اين طور وانمود کرد که انسان مي تواند به فضا سفر کند و بر روي ماه پياده روي کند. هر کدام از پروژه هاي آپولو با دقت تمرين مي شد و سپس با دقت بسيار بيشتر در صحنه هاي نمايش در سايت آزمايشي فوق سري کميسيون انرژي اتمي در صحراي نوادا و استوديوهاي کاملاً امن ومحافظت شده والت ديزني که در آن یک مدل بزرگ از ماه بود، به صورت فيلم در مي آمد. همه ي اسامي، مأموريت ها، محل هاي فرود و تمام وقايع در برنامه ي فضايي آپولو انعکاس مراسم و تشريفات سري و سمبل آيين هاي سري پنهان روشنفکران است. شفاف ترين چيز انفجار ساختگي سفينه ي فضايي آپولو 13 که آکوريس (عصر جديد) ناميده شده بود، که در ساعت 1:13 (زمان نظامي 1313) در 13 آوريل 1970 رخ داد. اين رخداد استعاره اي از جشن درگيرکردن مرگ و انفجار، شغل تابوت سازي، مشارکت با جهان معنوي و... در اين پروژه بود. سفرهاي اکتشاف ماه متوقف شدند چرا که ادامه دادن اين دروغ بزرگ بدون آشکار شدن آن امکان پذير نبود و البته آنها ديگر داستاني براي سرهم کردن نداشتند.
هيچ انساني، هيچ گاه از ارتفاع 300 مايلي بالاتر نرفت. در اين ارتفاع فضانوردان تحت فشار تشعشعات کمربند ون آلن بودند و البته کمربند ون آلن از آنها در برابر بي نهايت تشعشعات کيهاني محافظت مي کرد. هيچ انساني هرگز در هيچ برنامه ي فضايي آشکار براي عموم مردم، دور ماه نگشت، روي آن فرود نيامد و روي ماه پياده روي نکرد، هيچ کس، هيچ وقت. حتي اگر چنين چيزي هم رخ داده باشد آنهم به صورت واقعي، بايد از تکنولوژي خيلي بالايي استفاده شده باشد و هيچ کس هم از آن خبر نداشته باشد (حتي حالا هم چنين تکنولوژي پيشرفته اي در اختيار ما نيست).
آن تشعشعات عظيم که در کمربند ون آلن با آن روبروي مي شويم، تشعشعات خورشيدي، پرتوهاي کيهاني، روشنايي خيره کننده خورشيد، کنترل دما و خيلي از مشکلات ديگر به هيچ موجود زنده اي اجازه نمي دهد که با چنين سطحي از تکنولوژي که ما در اختيار داريم، از اتمسفر خارج شود. هر دانش آموز با هوش دبيرستاني با يک کتاب فيزيک پايه مي تواند ثابت کند که فرود آپولو بر روي ماه توسط ناسا جعلي بوده است.
اگر باز هم شک داريد، توضيح دهيد که چگونه فضانوردان روي ماه پياده روي کردند ،آن هم با لباس فضايي و در معرض نور خورشيد کامل و گرمايي که در خلأ موجود در سطح ماه با درجه حرارت 256 درجه، آنها را احاطه کرده بود و تازه اينها غيراز اثرات شهاب سنگ هاي آسماني، پرتوهاي کيهاني، پرتوهاي خورشيدي و... است. ناسا به ما مي گويد که ماه هيچ اتمسفري ندارد و فضانوردان اين سازمان در خلأ کامل بوده اند.
گرما با به عنوان حرکت و لرزش مولکول هاي ماده معني مي شود. حرکت سريع مولکول ها، يعني دماي بالاتر. حرکت آرامتر مولکول هاي يعني دماي پايين تر. صفر مطلق دمايي است که در آن حرکت مولکول ها، متوقف مي شود. براي داشتن گرما يا سرما، بايد ملوکول هايي موجود باشند.
خلأ حالتي از نيستي است که هيچ مولکولي وجود ندارد. خلأ هم درجاتي دارد.دانشمندان معتقدند که خلأ کامل وجود ندارد. فضا شبيه ترين چيز به خلأ کامل است که براي ما شناخته شده است. در جايي که ما به عنوان فضا مي شناسيم مولکولهاي بسيار کمي وجود دارد که مفهوم اندازه گيري سرما وگرما در آن غير ممکن است. اين همان دليلي است که براساس آن ما از فلاسک يا بطر هاي خلأ براي نگهداري مايعات سرد يا گرم استفاده مي کنيم تا بدون نياز به دوباره سرد کردن يا دوباره گرم کردن، دماي آنها حفظ شود.
همه ي انواع پرتوها در خلأ حرکت مي کنند اما هيچ تأثيري برخلأ ندارند. پرتوهاي گرمايي خورشيد در فضا حرکت مي کنند اما فضا را گرم نمي کنند. در واقع پرتوهاي گرمايي خورشيد به هيچ وجه تأثيرگذار نيستند تا وقتي که به ماده برخورد کنند. حرکت هاي مولکولي وقتي انرژي موجب به صورت مستقيم توسط ماده دريافت شود، زياد مي شوند. زماني که طول مي کشد تا ماده بر اثر نور مستقيم خورشيد در فضا گرم شود، به رنگ نور، خواص عنصري آن، فاصله از خورشيد، و نرخ جدب موج گرمايي توسط ماده بستگي دارد. فضا داغ نيست. فضا سردنيست.
اجسامي که گرم مي شوند به وسيله ي فضا نمي توانند سرد شوند. اولين کار براي سرد کردن يک جسم اين است که آن را از معرض نور مستقيم خوشيد دور نگه داريم. چيزهايي که در سمت سايه ي يک چيز ديگر قرار دارند، عاقبت سرد مي شوند، اما نه به خاطر اين که فضا سرد باشد. فضا سرد نيست. گرما و سرما در خلأ فضا وجود ندارد. قوانين حرکت دستور مي دهند تا مولکولها آهسته تر حرکت کنند. اگر هيچ منبع گرمايي ديگري نباشد، اجسام بالاخره سرد مي شوند، اما از آنجايي که خلأ موجود در فضا يک عايق کامل محسوب مي شود، زمان زيادي طول مي کشد تا يک جسم سرد شود حتي زماني که به طور کامل از معرض امواج گرمايي يا ديگر امواج خارج شود.
ناسا تأکيد مي کند که لباس هايي که فضانوردان مثلاً روي سطح ماه پوشيده بودند، داراي تهويه مطبوع بوده است. يک سيستم تهويه مطبوع بدون تبادلگر گرمايي، نمي تواند کار کند. يک تبادلگر گرمايي به طور ساده اين طور کار مي کند که گرمايي را که در يک ميانجي مثل گاز فريون، جمع شده است را مي گيرد و به جاي ديگري منتقل مي کند. براي اين که سيستم تهويه مطبوع کار کند و گرما را به مکان دوم انتقال دهد، به يک ميانجي ديگر که مولکول هايش گرما جذب کند مثل هوا يا آب احتياج دارد. (اين ميانجي دوم در آشپزخانه خانه، هواي موجود در آشپزخانه است). يک سيستم تهويه مطبوع نخواهد توانست که در خلأ کار کند. يک لباس فضايي که در محاصره ي خلأ قرار دارد نمي تواند گرماي داخل لباس را بگيرد و به مکاني ديگر بدهد. به ياد آوريد که خلأ يک عايق کامل است. در چنين شرايط محيطي اي، يک انسان در لباس فضايي خود، بريان مي شود.
ناسا ادعا مي کند که لباس فضايي آنها به وسيله يک سيستم آب پايه که در لوله هاي اطراف بدن فضانورد کار مي کرده است، خنک مي شده است که آن هم توسط يک محافظ مارپيچي در قسمت پشتي لباس فضانوردان، از نور خورشيد محافظت مي شده است.
ناسا ادعا مي کند که آب بر روي مارپيچ اسپري مي شده تا لايه اي از يخ ايجاد شود. ظاهراً پس از آن، يخ که آن گرماي عظيم را جذب کرده است بخار مي شده و به فضا مي رفته است. در اين مورد دو مشکل وجود دارد که به هيچ وجه قابل توضيح نيست:
1- ميزان آبي که براي انجام اين کار بايد توسط فضانورد حمل شود، حتي براي زمان بسيار کوتاهي (آنهم براي دماي 155 درجه بالاي نقطه ي جوش آب) آنقدر زياد است که براي فضانورد امکانپذير نيست.
2- ناسا ادعا کرده است که آنها يخ در سطح ماه پيدا کرده اند. ناسا ادعا مي کند که محافظت توسط يخ (در برابر پرتوهاي خورشيد) اظهارات جعلي آنها را در مورد سيستم تهويه مطبوع را نقض نمي کند.
اين را به خاطر داشته باشيد. در مورد اين موضوع فکر کنيد آن هم وقتي که يک روزصبح با يک فلاکس پر از قهوه بيرون مي رويد. در اين مورد خيلي طولاني و عميق فکر کنيد آن هم وقتي که يک فنجان قهوه ي داغ (4 ساعت پس از صبح) مي ريزيد تا با نهار بنوشيد. باز هم در اين مورد فکر کنيد که چگونه چنين چيزي ممکن است آن هم در آخر روز وقتي باز هم يک فنجان قهوه ي گرم داريد که بخوريد.
قوانين يکسان فيزيکي در مورد هر وسيله اي که در فضا سفر مي کند، اعمال مي شود. ناسا ادعا مي کند که فضاپيما به آرامي چرخش مي کرده است تا قسمت هاي قرار گرفته در سايه، به وسيله ي سرماي جان فرساي فضا سرد شود... سرماي جان فرسايي که وجود ندارد. در واقع تنها کاري که چرخش سفينه مي توانسته انجام دهد، آن بوده است که گرمايي ثابت و حتي بيشتر براي سفينه را سبب شود همانند وقتي که شما يک هات داگ را روي آتش مي چرخانيد. در واقع يک غذا که نامش فضانورد آپولو بوده است، پخته مي شده است. حداقل کاري که مي شود کرد اين است که وقتي سفينه به زمين بازمي گردد شما دلتان نمي خواهد که در سفينه را باز کنيد.
ناسا خودش هم بهتر مي داند که اگر چنين سيستم خنک کننده اي براي لباس فضانوردان تعبيه کرده بوده است، بايد براي سفينه مدل بزرگترش را قرار مي داده است. هيچ راکتي چنين حجم عظيمي از آب (براي سفينه و فضانوردان) را حتي براي زماني کوتاه نمي توانسته حمل کند.
آب وزني حدود 62 پوند بر فوت مکعب دارد. فضا و جرم آبي به اين مقدار، براي حمل توسط راکت ها خيلي خطرناک بوده است. هيچ گاه چنين مقدار عظيمي از آب در هيچ مأموريتي نه براي فضانوردان نه براي سفينه ها، حمل نشده است.
بر روي نوارهاي ضبط شده به اصطلاح سفر به ماه، فضانوردان به تلخي از سرمايي که در حين سفر نيز بر روي سطح ماه با آن روبرو بوده اند، شکايت کرده اند. آنها گفته اند از گرماسازهايي استفاده کرده اند که براي غلبه بر سرماي وحشتناک فضا کافي نبوده است. انجام چنين حيله اي هم ضروري بوده است چرا که مجبور مي شده اند روزي حقيقت را بگويند. حقيقت را. اين حيله همچنين مدرکي از خواري و غرور است که درآن روشنفکران همچنان کارهاي انسان هاي معمولي را انجام مي دهند.
چيزي که ما شنيدیم در واقع از يک سيستم سرمازاي قوي در صحنه ي نمايش و ضبط فيلم مأموريت آپولو 11 بوده است. اين صحنه ي نمايش و فيلم سازي در سايت آزمايش فوق سري کميسيون انرژي اتمي در صحراي نوادا قرار داشته است جايي که دماي هوا به طور معمول 100 درجه فانهايت است. در گرماي مستقيم خورشيد، فضانوردان هرگز نبايد سردشان مي شده است حتي در فضا که خلأ آن يک عايق کامل است.
به عنوان مدرک، ماه نشين را که در مؤسسه ي اسميت سونيان (smith sonian institute) در معرض نمايش عمومي قرار دارد، بررسي کنيد و به هسته ي موتور راکت که درون ماه نشين قرار داده شده است توجه کنيد که به قمست بالاي نازل راکت در قسمت پايين مرکزي ماه نشين متصل شده است. اين همان موتور راکتي است که مي گويند نيروي اضافه براي فرود بر ماه و برخاستن از آن را فراهم کرده است. درنمونه ي واقعي ماه نشین این موتور راکت موجود است اما در فيلم ها و عکس هايي که گفته مي شود روي ماه از ماه نشين گرفته شده است ديده نمي شود. پس از آن نظري به شبيه ساز ماه نشين بيندازيد و شما خواهيد فهيمد که دقيقاً کجا چنين حقه اي به صورت فيلم درآمده است.
يک فکر خوب ديگر هم براي عملي کردن وجود دارد. اين که اندازه ي ابعاد فضانوردان در لباس هاي فضايي شان و ابعاد واقعي درب ورود و خروج ماه نشين را اندازه بگيريد. همچنين ابعاد داخلي ماه نشين را اندازه بگيريد و پس از آن خواهيد فهيمد که فضانوردان (يا همان دروغگوها) نمي توانسته اند با لباس فضانوردي از درب ماه نشين وارد آن شوند يا از آن خارج شوند. (واقعاً حواس پرتي هم حدي دارد). محل لولاهاي درب ورود و خروج توجه کنيد و سپس به شبيه ساز آموزش ماه نشين نگاهي بيندازيد و همه ي ابعاد را اندازه بگيريد (همه ي آنهایي که در بالا گفته ام) و حالا حواستان به محل لولا هاي درب ورود و خرج خيلي بزرگتر باشد تا روشن شويد...
ناسا ادعا مي کند که لباس هاي فضايي اي که فضانوردان پوشيده بودند، در سطح ماه فشارشان را 5psi بالاتر از فشار محيط برده اند (فشار خلأ صفر psi است) ما دستکش هايي را که ناسا ادعا مي کند فضانوردان در دست کرده اند را امتحان کرديم و فهميدم که آنها از مواد قابل انعطاف ساخته شده اند و هيچ وسيله ي مکانيکي، الکتريکي يا هيدروليکي در آنها تعبيه نشده است تا هنگامي که آنها را در دست دارند، به انگشتان آنها کمک مي کنند. آزمايش ها به روشني نشان مي دهد که چنين امکان استفاده کردن از چنين دستکش هايي وجود ندارد به طوري که پوشنده ي آنها امکان خم کردن مچ يا انگشتان را براي انجام هيچ کاري ندارد وقتي که با فشار پنج psi بالاتر از فشار محيط پرشده باشد، حالا در خلأ باشد يا در جو زمين (فرق نمي کند). به واقع ناسا فيلم ها و عکس هايي را نشان داد که درآنها فضانوردان از دست ها و انگشتان شان به راحتي در طي به اصطلاح سفر به کره ي ماه، استفاده مي کنند. فيلم به وضوح نشان مي دهد که به هيچ وجه هيچ فشاري درون دستکش ها وجود ندارد... شرايطي که در آن بيهوش شدن به علت کاهش فشار اتمسفر به صورت آني و انفجاري رخ خواهد داد و نتيجه ي آن تقريباً مرگ ناگهاني است، اگر واقعاً فضانوردان درمحيط خلأ باشند. اگر باور نمي کنيد، خودتان امتحان کنيد. يک آزمايش ساده است و لازم نيست که حتماً متخصص موشک باشيد. اينها چند دليل، از بيش از يک صد دليل ساده و راحت براي اثبات قابل قبول علمي ماجرا بود که نشان مي دهد چگونه ناسا و برنامه ي فضايي آپولو بزرگترين دروغ هايي بوده اند که به مردم راست پندار جهان، قبولانده شده است.
ما تلاش کرديم که اطلاعاتي در مورد فعاليت هايي در منظومه شمسي که همزمان با پروژه ي آپولو فعال بوده اند، تهيه کنيم. فهميديم که اين اطلاعات براي تمام روزها و تمام سالها قابل دسترسي است، غير از روزها و ساعت هايي که مأموريت آپولو(به اصطلاح) در حال انجام بوده است. اين اطلاعات از هيچ سازمان دولتي شامل ناسا، سازمان ملي اقيانوس و اتمسفر (NOAA) و رصدخانه دريايي قابل تهيه نيست. اين اطلاعاتي است که به طور عادي جمع آوري مي شود (چيز عجيبي براي پنهان کردن ندارند) و شامل تاريخ هاي پرتاب، تاريخ ها و زمان هاي فرود و آسيب هاي سنگين ناشي از پرتوها مي باشد. اين اطلاعاتي است که بايد وقتي که فضانوردان با ماه پيما روي ماه حرکت مي کرده اند، مشاهده مي شده است، اگر که به واقع فضانوردي روي ماه بوده باشد. اين اطلاعات قابل دسترسي نيست چرا که اثبات خواهد کرد که آن فضانوردان کذايي مثل سيب زميني برشته شده اند. جسد آنها بايد به زمين باز مي گشت اگر واقعاً آنها، تلاش کرده اند چنين مأموريتي انجام دهند.
به علاوه، اگر تمام دلايل بالا را کنار بگذاريم فيلم ها و عکس هايي مأموريت آپولو به راحتي جعلي بودن آن را اثبات مي کند. هر کسي با کمترين سطح اطلاعات درباره ي استوديوهاي فيلم برداري، استوديوهاي نورپردازي و واقعيت هاي فيزيکي ماه به راحتي مي تواند ثابت کند که مدارک بصري پروژه ي فضايي آپولو (عکس ها و فيلم ها) توسط ناسا جعل شده است. هيچ فيلم رنگي اي براي بشر اين قدر شناخته شده نيست که شامل چنين جزئيات عالي در سايه ها و قسمت هاي روشن عکس هايي که گفته مي شود روي ماه گرفته اند، باشد. هر عکاس حرفه اي که اين عکس ها را ببيند به شما مي گويد که چنين عکس هايي در محيط هاي کنترل شده اي گرفته شده اند و چنين عکسي متعلق به محلي با تابش مستقيم نور خورشيد، و آنهم در خلأ نيست. بعضي از اين اشکالات و اختلاف ها در عکس ها چنان است که حتي کساني که هم که خيلي خوش بين هستند، وقتي اين اختلافات را براي آنها روشن کني به مِن و مِن شنيدني اي مي افتند. بعضي ها واقعاً به يک شوک آرام فرو مي روند. برخي در هم مي ريزند و گريه مي کنند. من خودم کساني را ديده ام که به شدت عصباني شده اند و در حالي که اين عکس ها را پاره مي کنند، جيغ هم مي زنند.
کلينيک نکت (kleinik nekt) فرمانده ي عمليات هاي ناسا در زمان پروژه ي آپولو، الآن هم "عضو فراماسونري سي و سومين مرتبه" است و برادرش هم حاکم مطلق و مشهور هيئت سي وسومين مرتبه از رسم اسکاتلندي باستاني و پذيرفته شده ي فراماسونري است (فرماسونري يعني فراموش خانه) اين عضويت جايزه ي او براي مقاومت در چنين ماجرايي بوده است. همه ي گروه اولين فضانوردان فراماسون بوده اند. عکسي از نيل آرمسترانگ (اولين کسي که مثلاً روي ماه پياده شد) در خانه ي معبد واشينگتن وجود دارد که در آن نواري که علامت فراماسونري است روي ران او آنهم بر روي ماه قرار دارد. همه ي اعضاي بلند پايه ي رسمي ناسا جزء اشراقيون، مارکسيست ها يا کمونيست بوده اند و هستند.
اتحادجماهير شوروي فقط يک برنامه ي فتح ماه سرنشين دار را برنامه ريزي کرده آن طور که من تحقيق کردم کيهان نوردهاي شوروي وقتي که از کمربند ون آلن بالاتر رفته اند، جزغاله شده اند. شوروي هيچ گاه دوباره تلاشي براي فرستادن انسان به کمربند ون آلن يا بالاتر از آن صورت نداد. (کاري شبيه کاري که عقل سليم مي کند). وقتي که انسان نمي تواند از تشعشعات سنگين کمربند ون آلن جان سالم به در ببرد، چگونه مي تواند روي ماه فرود آيد؟ اتحاد جماهير شوروي برنامه ي فرستادن انسان به ماه را منحل کرد.
اثري که اين ماجرا بر روي انسان هاي جهان داشت، اين بود که اگر ما مي توانيم به ماه سفر کنيم، ديگر موجودات زنده ي کيهان هم مي توانند به زمين ما سفر کنند. سناريوي حمله ي بيگانگان به زمين از آن زمان مرسوم شده است.
فاش سازي هاي اخير در باره ي طبيعت کلاهبردار ناسا و برنامه ي فضايي آپولو که توسط اداره ي اطلاعات وديگران صورت گرفت موجب سيل تبليغات و برنامه ي تلويزيوني شد تا مردم گول خورده در خواب عميق جهالت باقي بمانند. بلندپروازترين آنها "آپولو 13" و "از زمين تا ماه" هستند که در هر دو بازيگر و تهيه کننده ي معروف، تام هنکس کار کرده است.

حقايق آپولو

1- نيل آرمسترانگ هم اکنون ( اين مقاله قبل از مرگ آرمسترانگ تهيه شده است) هم اکنون از بيماري روحي رنج مي بود. که نتيجه ي مستقيم قراردادن او به عنوان سنگ بناي بزرگ ترين دروغ تاريخ است. شايد هم از اين که تعداد بيشماري سايت اينترنتي او را دروغگو مي خوانند.
2- شايعه اي هست که مي گويد فضانورد آپولو 12 پيت کنراد (pete conrad) قصد داشته که در جشن سي امين سالگرد ازدواجش در منظر عموم از جعلي بودن فرود بر ماه پرده بردارد. او در يک تصادف با موتورسيکلت، يک هفته قبل از سي امين سالگرد ازدواجش کشته شد.
3- هم اکنون، براي شاتل فضايي 66 ساعت طول مي کشد که به ايستگاه فضايي بين المللي که در 185 مايلی سطح زمين قرار دارد، برسد. ناسا مي گويد که آپولو 13 از وقتي که از زمين بلند شد، 55 ساعت طول کشيد که در فاصله ي 200 هزار مايلي زمين به مشکل برخورد. (185 مايل در 66 ساعت با تکنولوژي امروز و 200 هزار مايل در 55 ساعت با تکنولوژي 40 سال پيش) بهتر است به کسي ديگر نگوييد. شايد مسخره تان کردند.
4- يوري گلر (Uri Geller) يکي از افراد سرشناس جهان در وب سايت خودش، مي گويد که عکس هاي ناسا از برخي برنامه هاي آپولو به طرز احمقانه اي، جعل و ساخته شده اند، و مي پرسد که چرا؟ يوري دوست صميمي فضانورد آپولو 14، ادگار ميچل (Edgar Michell) است. حالا ما از او مي پرسيم که چرا از دوست خودت نمي پرسي که چرا عکس ها جعلي هستند؟
5- رئيس، ليندون جانسون، اسناد مشخصي از آپولو را طبقه بندي کرد و دستور داده تا سال 2026 از طبقه بندي خارج نشود. اين کا را کرد تا تمام کساني که در پروژه ي آپولو درگير بوده اند، مرده باشند و فراموش شده باشند، و هيچ کسي براي عيب جويي کردن زنده نمانده باشد. اگر کسي بخواهد حقيقت پشت سر برنامه ي آپولو را بداند، لازم نيست تا 2026 صبر کند. همين الآن بر همه آشکار است.
6- در اوايل دهه ي 1960 مسئولان ناسا طي جلسه اي پشت درهاي بسته، فهميدند که سفر انسان به ماه قبل از 1970 امکان پذير نيست. پس تصميم گرفتند که اين قضيه را در پروژه ي آپولو 11 عملي کنند آنهم با جعل کردن قضيه، به اين اميد که بعدها بتوانند به ماه سفر کنند و اين حقه را مخفي و مدفون نگه دارند که هرگز موفق به سفر واقعي به ماه نشدند.
7- نويسنده معروف سي کلارک از آپولو11 به عنوان "حفره اي در تاريخ" ياد مي کند و مورخ بزرگ اي.جي.پي تيلور از آپولو11 به عنوان "بزرگترين اتفاقي که در طول زندگي اش نيفتاد" ياد مي کند.
8- ناسا در آن زمان ماه نشين را تکميل نکرده بود. اکنون 40 سال از آن تاريخ مي گذرد و ناسا هنوز نتوانسته يک راکت که به ماه برود و برگردد را بسازد کاري که ادعا مي کند 40 سال پيش انجام داده است. آن هم با سرنشين.
9- فيلمي که از درون کپسول تمام آپولوها (تأکيد مي کنم تمام آپولوها) گرفته شده است، يک نور آبي کم رنگ را نشان مي دهد و همچنين خميدگي زمين را نيز از پنجره ي فضاپيما نشان مي دهد. اين فيلم به ادعاي ناسا در نيمه ي راه سفر به ماه و در تاريکي و سياهي فضا گرفته شده است. اين نور آبي ثابت مي کند که کپسول فقط در حال چرخش به دور زمين بوده است.
10- تصاوير ماه که در سايت ناسا ديده مي شود جعلي هستند و در آنها پشت صحنه ي تئاتر ديده مي شود. عکس ها يک خط سياه که با مداد کشيده شده است را در جايي که پس زمينه به نور روز در آسمان مي رسد آشکار مي کند که در آنجا به طور ناگهاني تاريک مي شود.
11- ماه نشیني که در آخرين مأموريت ها استفاده شده است دقيقاً مانند همان نمونه هاي اوليه است به طور مثال هيچ گونه اصلاحي در آن صورت نگرفته است. حمل ماه نشين به ماه حتي اگر خيلي کوچکتر هم مي شده است، غير ممکن بوده است.
12- ماه پيما داراي تايرهاي قابل بادکردن بود که اگر از قبل بادشده بود وبه ماه رفته بود، آنجا منفجر مي شد. حالا اگر بدون باد هم به ماه مي رفت، آنجا هوايي براي باد کردن آن وجود نداشت. سنجابهاي حرفه اي پروژه ي آپولو مي گويند که ماه پيما داراي تايرهاي ماه پيما همراه با شبکه فلزي محکم بوده است. بله، ماه پيماي موجود در موزه که از اواسط دهه ي هفتاد (پنج شش سال پس از اولين سفر به ماه) به جا مانده است، چنين خصوصيتي دارد. چرا که سنجابها فهميدند که تايرهاي باد شونده به هيچ وجه (چه در زمين باد شوندوچه در ماه) در ماه قابل استفاده نيستند. ناسا 40 سال وقت داشته است که به اصلاح اشتباهات ساده و آشکار برنامه ي آپولو بپردازد. هر وقت کسي ايرادي مي گرفته است، ناسا اين اشتباهات را اصلاح مي کرده است و چيزي نمي گفته است مثلاً آنها نمي توانند بگويند چرا اين همه چيز خلاف قاعده در اولين محل فرود وجود دارد. در هر صورت من عکس هايي از ماه پيما که تصور مي شود بر روي ماه بوده است، در اختيار دارم که دقيقاً همان تايرها و حتي والوهاي تايرهايي را دارد که در مرکز هوايي کندي استفاده مي شود به عبارت ديگر آنها يک نوع و يک جنسي هستند. از زماني که چنين اشتباه بزرگي در وب سايت من مثل بمب منفجر شد، تصاوير اوليه که از نماي نزديک از ماه پيما بود و در اينترنت قرار داشت، تغيير کرده است.
13- غير ممکن بوده است که بتوان لباس فضايي اي در اختيار داشت که آنهم بر روي ماه با آب خنک شود، در حالي که دماي بيرون در نقطه ي جوش آب باشد. و هيچ جايي براي پراکنده کردن گرما در آن وجود نداشنه باشد.
14- براساس تحقيقات مرکز تحقيقات لانگلي (Longley Research Center) در هميتون ويرجينيا، ماه پيما ابتدا از جايي آويزان بوده است و دقيقاً در همان زماني که در ماه دروغين ادعا مي کنند که حرکت مي کرده است، به آرامي پايين آورده شده است. (در عکس ديديد که هيچ رد تايري در جلو و عقب تايرهاي ماه نشين نيست).
15- فضانوردان هم از چنين چيزي آويزان بوده اند تا کم وزني درسطح ماه را نشان دهند. عکس هاي سايت Reality را با عکس هاي سايت ناسا مقايسه کنيد.نوسان غير منطقي زياد پاي عقبي در هر دو سري عکس، يکسان است.
16- فيلم هايي که مي گويند توسط آپولو8 که مثلاً دور ماه گشته است گرفته شده است، دقيقاً همان فيلم هايي است که براي مأموريت آپولو 11 نشان داده شده است. به جز اين که معکوس شده است و وارونه گشته است. رشته کوههاي تادپول لايک (tadpole like) را چک کنيد.
کاري که ناسا انجام داد اين بود که سطح ماه دروغين را در مرکز تحقيات لانگلي (LRC) فيلم برداري کرد، در يک مسير رفت، سپس دوربين را معکوس کردو سطح را در جهت معکوس فيلم برداري کرد چيزي که در فيلم ها مشهود است وديده مي شود.
17- فيلم هايي که نشان مي دهد آپولودور ماه گشته است، توسط يک دوربين سوار بر ريل که به آرامي دور مدل گچي ساختگي ماه مي چرخد، گرفته شده است.
18- جيمزلاول که از روي يک متن پيش نوشته در شبيه ساز ماه نشين براي فيلم بالا مي خوانده است در جايي از فيلم مي گويد که "ظاهراً ماه اصلاً خاکستري بوده است. هيچ رنگي در کار نبوده است. مثل يک مجسمه گچي به نظر مي آيد. اين صدا خيلي پيشتر از مأموريت آپولو ضبط شده است. با دقت به اين نوار گوش دهيد (با هدفون) ببینیدکه اوبه سختي تلاش مي کند جلوي خنده ي خود را بگيرد. چرا کسي که ديگر بايد فکر کند چنين مأموريت عظيم و بزرگي چيز خنده داري است؟ جواب اين است که به واقع آن ماه کذايي يک مجسمه ي گچي واقعي بود که وي به آن اشاره مي کرد.
19- در يک مصاحبه ي تلويزيوني بين شينامک دونالد و مدير اجرايي ناسا، دن گلدن (Dan Golden) (معروف به Dan Dare) در سال 1994، دن گلدن آشکارا پذيرفت که انسان نمي تواند از مدار زمين خارج شود، مادامي که بر پرتوهاي کيهاني غلبه کند. او در حالي اين سخنان را گفت که هيچ اشاره اي به پروژه آپولو در 25 سال قبل از آن نکرده بود، مأموريتي که تصور مي شود که انسان 250 هزار مايل از مدار زمين دور شده است.
20- نيل آرمسترانگ هيچ عکس يادگاري يا چيزي شبيه به آن از سفر مثلاً به ماه ندارد. اما او عکس هاي فراواني از روزهاي تست خلباني اش جمع کرده بود. آرامسترانگ که خود مي دانست اين حماسه آمريکايي يک دروغ بزرگ است، از طرف ناسا مجوزی براي داشتن اين عکس ها نداشت.
21- در سال 2009 ناسا هنوز به تکنولوژي فرستادن انسان به ماه و برگرداندن ايمن وي از ماه نرسيده است. خوب انجام چنين کاري در سال 1962، يعني 40 سال پيش واقعاً يک شاهکار صنعتي و فضايي بوده است. شما که در اين مورد شکي نداريد؟

انگيزه هايي در مورد اين حقه ي کثيف:

چندين نظريه در مورد علت چنين حقه اي توسط نظريه پردازان اين ماجرا بيان شده است:
1- پرستيژ جنگ سرد: ايالات متحده آمريکا فهميد که براي او خيلي حياتي است که در رقابت فضايي برنده شود آنهم در برابر اتحادجماهير شوروي. رفتن به ماه خيلي خطرناک و البته پرهزينه بود. عليرغم توجه شوروي و گوش به زنگ بودن آن، بيل کيسينگ (Bill keysing) ادعا مي کند که براي آمريکا جعل کردن چنين چيزي خيلي راحت تر بود و در نتيجه موفقيت را تضمين مي کرد. آنهم بهتر از زماني که واقعاً بخواهد بر روي کره ماه فرود بيايد.
2- پول: ناسا در آن زمان هزينه ي سفر به ماه را 30 ميليارد دلار آمريکا برآورد کرد. بيل کيسينگ ادعا مي کند قسمتي از چنين پولي مي توانست انگيزه لازم براي صدها نفر جهت شرکت در اين حقه باشد.
3- خطر: اين بحث و جدل ها به اين نتيجه رسيدندکه مشکلات اوليه براي سفر به فضا غير قابل حل کردن است ولو اين که شما تيم مجهز و با پول کافي براي حل چنين مشکلاتي داشته باشد. کيسينگ ادعا کرد که شانس موفقيت براي فرود بر روي کره ي ماه فقط 17 هزارم درصد بود.
4- حواس پرتي مردم: با توجه به اظهارات نظريه پردازاني که ادعا مي کنند چنين پروژه اي حقه اي بيش نبوده است، آمريکا از حواس پرتي عمومي مردم در جنگ ويتنام استفاده کرد. فعاليت هاي آمريکا براي فرستادن انسان به ماه ناگهان متوقف شد، مأموريت هاي از قبل برنامه ريزي شده کنسل شد و همه ي اينها تقريباً در همان زماني که آمريکا از جنگ ويتنام دست کشيد، متوقف شد. (اما برنامه آپولو چندين سال قبل از پايان جنگ ويتنام، متوقف شد).
5- وفاي به عهد: براي اين که قول رئيس جمهور فقيد آمريکا جان اف کندي براي فرستادن انسان به ماه و بازگرداندن وي به زمين قبل از پايان دهه ي 60 عملي شود.

مقايسه تکنولوژي آمريکا با شوروي:

در زمان پروژه ي آپولو 11، شوروي 5 بار بيشتر از آمريکا پروازهاي سرنيشين دار به فضا فرستاده بود شوروي براي اولين بار به موارد زير دست يافته بود:
1- قراردادن اولين ماهواره ي ساخت بشر در فضا (اکتبر 1957، سفينه اسپوتنيک 1)
2- فرستادن اولين موجود زنده به فضا، سگي ماده به نام لايکا (نوامبر 1975، اسپوتينيک 2)
3- اولين بازگشت سالم موجودارت زنده از مدار به زمين شامل 2 سگ، 40 موش، 2 موش صحرايي (آگوست 1960، اسپوتنيک 5)
4- اعزام اولين انسان به فضا، يوري گاگارين، همچنين اولين انساني که به دور فضا گشت (آوريل 1961، وستوک 1)
5- اولين دارنده ي همزمان 2 سفينه ي فضايي در مدار (آگوست 1962، وستوک 3 و وستوک 4)
6- اولين زن در فضا، ولنتينا ترش کف (ژوئن 1963، وستوک 6، به عنوان قسمتي از دومين پرواز سفينه هاي فضايي دوبل شامل وستوک 5)
7- اولين راهپيمايي فضايي (EVA) (مارس 1965 voskhod2)
در 27 ژانويه سال 1967 سه فصانورد آپولو1 در حين آزمايش در قسمت پرتاب در آتش سوختند و جان باختند. اولين پرواز سرنشين دار در آپولو 7 صورت گرفت در اکتبر سال 1968 (يک سال قبل از سفر به ماه) و 21 ماه پس از آن آتش سوزي (اگر امريکا پس از 1 سال از اولين پرواز سفينه سرنشين دار به فضا توانست، انسان را روي ماه فرود آورد آيا شوروي پس از 40 سال نمي توانست).

چند سؤال اساسي:

1- در مورد سنگ هايي که از ماه آورده شده اند چه مي گوئيد، اين سنگ ها ثابت مي کنند که فرود روي ماه واقعاً صورت گرفته است؟
پاسخ: نه اين طور نيست. این سنگ ها بيشترين تاکتيک مورد استفاده ي ناسا و PAN است، اما هيچ چيز را ثابت نمي کند. ناسا مدت ها قبل از مأموريت آپولو به توليد سنگ هاي شبيه سازي شده ي ماه مي پرداخته است که اين موضوع در کتابي که در سال 1966، سه سال قبل از آپولو 11، چاپ شده است، اثبات شده است. اين سنگ هاي شبيه سازي شده از سنگ بازالت و نمونه شهاب سنگ هاي پيدا شده در آنتراکتيکا ساخته شده است. اين سنگ هاي شبيه سازي شده که به دانشگاه هاي سرتاسر جهان فرستاده مي شود به نظر واقعي مي رسد. (که اين طور نيست). اين سنگ هاي شبيه سازي شده، البته از هر نمونه سنگ موجود روي زمين متفاوت به نظر مي آيد و ناسا هم همين را مي خواهد. اين دليلي است براي آن که زمين شناسان مي گويند چنين سنگ هايي در هيچ کجاي زمين پيدا نخواهد شد. البته که چنين نيست چون اين سنگ ها فقط توسط ناسا توليد شده است و با سنگ هاي اصلي متفاوت است. ناسا سنگ هاي شبيه سازي شده و غبارهاي شبيه سازي شده ي ماه را آن قدر ارزان توليد کرده است که بابتش لازم نيست پولي بدهد، غير از هزينه ي حمل و نقل آن.
2- چرا آنها تلسکوپ هابل را روي ماه تنظيم نمي کنند تا مصنوعات دست بشر را که در ماه جا مانده است ببينيم؟
هابل از اموال ناسا است و توسط ناسا هم هدايت مي شود، کسي که کل اين ماجراي ساختگي را راه انداخت. بنابراين نمي توان کاري کرد. به عنوان راه حلي دفاعي، ناسا به خبررسان ها و سايت هاي علمي پول هايي پرداخت کرد، (مثل فيل پليت (Phit Plait از Bad astronomy) تا ادعا کنند که تلسکوپ هابل قابل به انجام چنين کاري نيست و نمي تواند محل هاي فرود را ببيند. اما واقعاً چه درجه اي از تفکيک پذير (Resulation) براي آنها مورد نياز است؟ هابل در واقع مي تواند تا 50 متری سطح ماه را ببيند. چيزي که به اندازه کافي هست تا بتوان مصنوعات بشري به جا مانده روي ماه (به ادعاي ناسا البته) را ديد.
حالا شما توجه کنيد که سطح ماه، ابر يا اتمسفري ندارد که نشود آن را ديد. ناسا در واقع تصاوير با کيفيت بسيار بالايي از ماه در اختيار دارد که آنها را در اختيار رسانه ها نمي گذارد چرا که اولين چيزي که مردم مي خواهند اين است که چيزهايي که روي سطح ماه جا مانده است را ببينند و مسلماً چيزي هم در آنجا نيست.
3- در مورد بي وزني چه مي گوييد، آيا چنين چيز در زمين و با گرانش قوي آن امکان دارد؟
اين هم يکي ديگر از ادعاهايي است که در عين خنده دار بودن، هيچ چيز را ثابت نمي کند. فيلم در نور کم گرفته شده است، به علاوه يک فيلم سياه و سفيد با کيفيت خيلي پايين است. از آنجايي که چنين تجربه اي در فاصله ي زيادي از دور بين صورت گرفته است، به راحتي مي تواند چيزي جعل کند. آيا با يک طناب و چند حقه ي سينمايي نمي توان چنين کاري کرد. من مي خواهم به شعبده بازي نظير دويد کاپرفيلد اشاره کنم. کسي که شيرين کاري هاي خيلي بزرگتري انجام داد (حقه هاي بصري) آن هم در فاصله ي يکي دو متري از تماشاچي. يکي از شيرين کاري هايي که خود او هم در آن شرکت داشت، نصف کردن بدن خودش با يک اره برقي بود. پس از 2 تکه ي جدا شده ي بدن او به دو طرف صحنه ي نمايش برده مي شود. اگر طرفداران فرود بر روي کره ي ماه واقعي بودن آن را قبول دارند، آيا قبول مي کنند که ديويد کاپرفيلد هم واقعاً به دو تکه بريده شده بود؟
4- چرا ستاره شناسان بزرگي مثل سربرنارد لاول (Sir Bernard Lobell) و پاتريک مور (Patrick Moore) از اين ناسا در اين ماجرا حمايت مي کنند، اگر که مي گوييد چنين چيزي صحنه سازي است؟
داشنمندان و ستاره شناسان سراسر زمين به خوبي مي دانند که چنين ماجرايي ساختگي است، اما از ناسا طرفداري می کنند تا به اطلاعات حساسي که از تلسکوپ هابل به زمين ارسال شده است دسترسي داشته باشند. آنها نمي توانند به ناسا دهن کجي کنند که در اين صورت ناسا آنها را از دستيابي به چنين اطلاعات گرانبهايي محروم مي کند. اطلاعاتی که واقعاً مورد نياز هستند.
5- در مورد انعکاس دهنده ي ليزري که در سطح ماه قرار داده شده است و با آن مي توانند فاصله ي زمين تا ماه را بفهمند چه مي گوييد؟
در سال 1946، دانشمندان در آمريکا توانستند يک سيگنال راديويي به سطح ماه ارسال کنند و با موج راديويي برگشتي از ماه توانستند فاصله ي دقيق ماه را به دست آورند. در اوايل دهه ي 60 ناسا فهميد که مي تواند اين آزمايش را خيلي بهتر هم انجام دهد و اين کار را با يک باريکه پرقدرت نور ليزر با دقت بيشتري انجام دهد. در اين سناريو، نور ليزر از ماه به سمت زمين منعکس و برگشت مي شود، دقيقاً همان طور که نور خورشيد از ماه به زمين منعکس مي شود. در 9 مه ي سال 1962 (بيش از 7 سال قبل از آن که آپولو 11 مثلاً بر روي ماه نشست) يک ليزر پرقدرت يا قوتي با موفقيت روي سطح ماه تابانيده شد و به زمين منعکس شد تا فاصله ي دقيق ماه از زمين بدون آنکه لازم باشد، چيزي در سطح ماه تعبيه شود، مشخص شود. هيچ منعکس کننده ي ليزري روي سطح ماه نيست و هرگز هم نبوده است. ناسا هم اکنون از همان روشي استفاده مي کند که در سال 1962 قبل از حقه ي فرود بر ماه، از آن استفاده مي کرد. اتفاقاً ناسا برنامه اي دارد تا بتواند با يک ليزر پرقدرت تر فاصله ي دقيق مريخ تا زمين را محاسبه کند. آيا باز هم اين جا مي گوييد که فضانوردان منعکس کننده ي ليزري روي ماه گذاشته اند تا فاصله ي آن با زمين را اندازه بگيرند؟
6- چرا آمريکا فرود بر روي ماه را جعل کرد، آيا از نظر آنها شوروي احمق بود؟
نه آنها کاري نکردند که روسها را احمق جلوه بدهند. و هيچ کس هم قبول ندارد که روسها آن قدر احمق باشند که اين گونه گول بخورند؟ روسيه در آن زمان (و حتي الان در بعضي قسمت ها) (1) فناوري فضايي پيشرفته تري از آمريکا داشت و حتي در زمان سخنراني کندي مي دانست که فرستادن انسان به ماه و برگشت وي از ماه غير ممکن است. اين ماجرا جعل شد تا به غرب ثابت شود که آمريکا در تکنولوژي فضايي از شوروي برتر است (در زمان مسابقه فضايي آمريکا و روسيه، هميشه در هر کاري روسها، اولين بودند، مثلاً فرستادن اولين انسان به فضا) چرا که دنياي غرب ايمان خود در مورد قدرت آمريکا را از دست داده بود وآمريکا هم چنين ارتباط ضعيفي با خود را نمي توانست، شاهد باشد. هيچ رقابت فضايي آن طور که ناسا ادعا مي کند وجود نداشت. روسيه به هيچ وجه، هيچ گاه قصد فرستادن انسان به ماه را نداشت چرا که مي دانست و البته آزمايش کرده بود که چنين کاري غير ممکن است.
7- آيا ريچارد نيکسون در پس اين قضايا بود؟
اگر چه نيکسون مسئول مأموريت هاي آپولو در آن زمان بود، مستقيماً مسئول چنين کاري نبود، اگر چه که او مي دانست يا حداقل بايد مي دانست که آنها در حال جعل اين ماجرا هستند. برنامه ريزي و آماده سازي شرايط ساختن اين ماجرا در اوايل دهه ي شصت صورت گرفت و از اين نظر ليندون بي جانسون رئيسي بود که در پروژه ي آپولو بيشترين اطلاعات در اختيارش بود.
8- در مورد اين همه انسان که در پروژه ي آپولو درگير بوده اند، چه مي گوييد، آيا هيچ کس نمي خواسته که اين راز را فاش کند؟
طرفداران مي گويند که نيم ميليون نفر انسان در اين پروژه درگير بوده اند، اما اين آمار شامل تمام مهندسان دون پايه در تمام شرکت هاي سراسر دنيا هم مي شود. حالا اگر يک مهندس در کارخانه اي در سياتل دارد قطعه اي مي سازد و رئيس او به او مي گويد که اين قطعه را براي پروژه ي آپولو مي سازيم، آيا اين مدرکي دال بر رخ دادن فرود بر روي کره ي ماه مي شود؟ البته که نه. اين که مدرک نمي شود. ولو اين که اگر آن مهندس مي دانست که هرگز اين قطعه را براي سفر به ماه نساخته اند، باز هم پيش همه است که به کره ي ماه رفته است تا اين که يک جورهايي احساس غرور کند. قطعات مورد نياز براي آپولو در کارخانه هاي مختلف بسياري در سراسر جهان ساخته شد. مثلاً منعکس کننده ي ليزري که تصور مي شود بر روي ماه قرار گرفته است، توسط فرانسه ساخته شده است. ناسا يونيت را از کمپاني فرانسوي گرفت و اين آخرين چيزي بود که آنها ديدند. احتمالاً اين قطعه در جايي مثل لانگي بايگانی شده است، اما چيزي که با اطمينان مي شود گفت اين است که اين قطعه روي ماه نيست. آيا آن مهندسان فرانسوي مدرکي براي فرود انسان بر روي ماه محسوب مي شوند؟
نه، البته که نه، افراد خيلي کمتري (کمتر از 200 نفر) مستقيماً در اين ماجرا درگير شده اند تا تعداد افرادي که شاهد وقوع اتفاق واقعي هستند، به حداقل برسد. هيچ نيازي نيست که آنها حرفي بزنند و افشاگري بکنند چون آنها واقعاً نسبت به آمريکا حس وطن پرستي دارند و هيچ چيز در مخالفت اين قضيه نخواهند گفت. حتي اگر دروغ بزرگي به مردم قبولانده شده باشد. اين دليل اول، اما دليل دوم، آنها به ميليون ها دلار پول نياز ندارند تا به فکر آينده ي خود باشند، چون همين الان پول زيادي از ناسا بري ساکت ماندن مي گيرند.
9- چرا روسيه براي فاش کردن اين دروغ کاري نکرد؟
اين هم يکي ديگر از دستاويزهاي طرفداران واقعي بودن اين ماجرا است. اما آنها در واقع بر حقيقتي تکيه کرده اند که روسيه چگونه پيشرفت هاي فضايي آمريکا در اوايل دهه ي شصت را مسخره مي کرد (طي دوره ي خورشچف/کندي). خروشچف هميشه شکست هاي امريکا را به سخره مي گرفت و پرواز فضايي آلن شيارد را که 15 دقيقه بيشتر طول نکشيده بود، در برابر آنچه روسها انجام داده بودند، پرواز يک کک خوانده بود. اما وقتي که دوره ي خروشچف در سال 1964 به پايان رسيد، رهبر جديد روسيه، برژنف هرگز آمريکا را مسخره نکرد و روسها فقط سرشان به کار خودشان بود. اما چيزي که خيلي از مردم نمي دانند اين است که جعلي بودن فرود بر روي کره ي ماه، در همان زمان، هم در روزنامه هاي روسيه و هم در روزنامه هاي سراسر جهان مورد بحث و تأييد قرار گرفته بود اما آن داستان ها از طرف رسانه هاي غربي بايکوت شده بود. به ياد آوريد که در سال 1969 شوروي کشوري بود که در همه جا جاسوس داشت (يک نمونه از اين جاسوس ها: کيم فيلبي رئيس بخش ضدشوروي سازمان جاسوسي خارجي انگليس موسوم به MI6 خود جاسوس شوروي بود و تا دهها سال هر شب چمداني از اسرار و مدارک وزارت خارجه ي انگليس را مثل زنبیل سبزی براي گرفتن ميکرو فيلم به خانه هاي امن (کا گ ب(سازمان جاسوسي شوروي) مي برد).
روسيه مي توانست براي جهان فاش کند که اين ماجرا، جعلي بوده است و احتمالاً اين کار را مي کرد اگر خورشچف همچنان بر سر قدرت بود اما کشورهاي غربي به آساني اين کار را دليلي بر حسادت روسيه بر پيروزي آمريکا بر روسيه در اين رقابت مي خواندند. اما روسها برنامه ي بهتري در سر داشتند، براي اين که بدانيد اين برنامه چه بوده است بايد با نحوه ي کار ايدئولوژي کمونيست ها در سال 1969 آشنا باشيد. در آن زمان اتحاد شوروي تصور مي کرد که جاودانه خواهد ماند و هرگز تصور نمي کرد که به 20 کشور تقسيم شود و نهايتاً براي 50 سال عمر کند. راه حل آنها براي اين کار ناسا اين بود که عقب بنشينند و حرفي نزنند و در امن و امان تصور کنند که در آينده اي نه چندان دور تمدن غرب از خواب بيدار خواهد شد و خواهد فهميد که دولت آمريکا به آنها دروغ گفته است. اين کار خيلي ها را در برابر آمريکا قرار خواهد داد و رسانه هاي غربي احساس خواهند کرد که رودست خورده اند و احمق به نظر آمده اند و بيشتر از اين نمي توانند به آمريکايي ها اطمينان کنند. اين دقيقاً همان چيزي بود که شوروي انتظار داشت، رخ دهد مثلاً رسانه هايي در مقابل منبع صحيح و موثقي قرار بگيرند که بيشتر از اين قابل اعتماد نيست. اگر روسيه همچنان دولت کمونيستي بود، رهبران آن به دولت آمريکا مي خنديدند که اين گونه توسط شهروندان خودش تحت فشار قرار مي گيرد.
و در پايان هيچ چيز را اگر باور نکرديد، اشکالي ندارد. فقط به من بگوييد چرا در 40 سال پيش انسان به ماه رفت و سالم برگشت، اما حالا ديگر قادر به چنين کاري نيست؟